Odciski palców pracowników nie mogą być wykorzystywane do rejestracji ich czasu pracy

W wyroku z dnia 6 września 2011 roku (sygn. I OSK 1476/10), Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził po raz kolejny, że niedopuszczalne jest przetwarzania odcisków palców pracowników dla celów ewidencji ich czasu pracy (podobnie jak w wyroku NSA z dnia 1 grudnia 2009 roku, sygn. I OSK 249/09).

Tym razem sprawa dotyczyła Urzędu Skarbowego, który wprowadził rejestrację wejść i wyjść pracowników poprzez wykorzystanie odcisków ich linii papilarnych. Dane biometryczne w postaci charakterystycznych punktów linii papilarnych palców pracowników były uzyskiwane na podstawie pisemnej zgody pracowników. Obraz linii papilarnych pracowników, którzy wyraziły zgodę na taką rejestrację ich czasu pracy przetwarzany był na kod binarny, do którego przypisywane było imię i nazwisko pracownika, następnie przetwarzane w bazie Microsoft Access.

Urząd Skarbowy argumentował, że jako pracodawca może przetwarzać takie dane osobowe pracowników, w przypadku spełnienia jednej z przesłanek legalizujących przetwarzanie danych osobowych, jaką jest złożona dobrowolnie przez pracownika, zgoda na przetwarzanie jego/jej danych osobowych.

Naczelny Sąd Administracyjny zakwestionował takie podejście stwierdzając, że: „wyrażona na życzenie pracodawcy pisemna zgoda pracownika na pobranie i przetworzenie jego danych osobowych w opisanym zakresie narusza prawa pracownika i swobodę wyrażania przez niego woli. Za tak sformułowanym stanowiskiem przemawia zależność pracownika od pracodawcy. Generalnie więc brak równowagi w relacji pracodawca-pracownik stawia pod znakiem zapytania dobrowolność w wyrażeniu zgody na pobieranie i przetworzenie danych (biometrycznych)”. Dodatkowo sąd podkreślił jakie kategorie danych zgodnie z art. 221 kodeksu pracy może żądać pracodawca od pracownika; rozszerzenie katalogu tych danych nie może nastąpić poprzez wyrażenie zgody przez pracownika, którego dane dotyczą, na przetwarzanie jego danych biometrycznych.

Ponadto sąd przychylił się do opinii w sprawie biometrii wyrażonej przez tzw. Grupę Roboczą Art. 29, europejski organ doradczy w zakresie ochrony danych i prywatności, przyjmującą jako nadrzędną zasadę proporcjonalności. Sąd wskazał, że: „skoro zasada proporcjonalności (…) jest głównym kryterium przy podejmowaniu decyzji dotyczących przetwarzania danych biometrycznych, to stwierdzić należy, że wykorzystanie danych biometrycznych do kontroli czasu pracy pracowników zatrudnionych w Urzędzie Skarbowym jest nieproporcjonalne do zamierzonego celu ich przetwarzania”.

źródło: biznes.pl